ایران مقاله

 

مقاله بررسی تنوع ژنتیکی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه جو در شرایط تنش خشکی تحت word دارای 1 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تنوع ژنتیکی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه جو در شرایط تنش خشکی تحت word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تنوع ژنتیکی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه جو در شرایط تنش خشکی تحت word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله بررسی تنوع ژنتیکی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه جو در شرایط تنش خشکی تحت word :

سال انتشار: 1387

محل انتشار: دهمین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات

تعداد صفحات: 1

نویسنده(ها):

ایمان ویسی مال امیری – کارشناس ارشد اصلاح نباتات و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
رضا حق پرست – استادیار معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی، دیم (سرارود)
عزت اله فرشاد فر – استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی
رحمان رجبی – کارشناس ارشد معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود)

چکیده:

توان بالقوه ذخیره سازی مواد فتوسنتزی در ساقه وکارایی انتقال آنها به دانه، دو صفت مؤثر در ثبات عملکرد در اقلیم هایی است که درآنها شرایط تنش خشکی در دوره پرشدن دانه غالب می باشد . این تحقیق به منظور بررسی قا بلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه و ارتباط صفات فیزیومورفولوژیک و فنولوژیک آنها با انتقال مجدد آسیمیلات ها به عنوان یک معیار گزینش در جهت انتخاب ژنوتیپ های برتر جو انجام شد . در این تحقیق 22 ژنوتیپ و رقم جو در دو شرایط آبی و دیم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. درصد انتقال مجدد به ساقه و سنبله از طریق وزن خشک ساقه بدون برگ و غلاف برگ و نیز وزن خشک کاه سنبله 15 روز پس از گلدهی و در زمان رسیدگی محاسبه شد . پس از تجزیه آماری داده ها ژنوتیپ های برتراز نظر قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه شناسایی شدند. ژنوتیپ شماره 13 از نظر توانایی انتقال مجدد، بعنوان مطلوب ترین ژنوتیپ شناخته شد که بهترین والد برای ایجاد نوترکیبی های برتراز نظر قابلیت انتقال مجدد می باشد. همچنین ژنوتیپ های شماره 3، 8 و 20 با داشتن قابلیت بیشتر در انتقال مجدد آسیمیلات ها به دانه و رقم سرارود 1 از نظر مقاومت به خشکی به عنوان والدین به منظور شرکت در برنامه های اصلاحی (دورگ گیری ) انتخاب گردیدند. میزان مشارکت ذخایر ساقه و سنبله در عملکرد دانه از حدود 5/23% در شرایط آبیاری تا حدود 47/56% در شرایط تنش به دست آمد.

 

کلمات کلیدی :